Πάνω που λες δόξα τω Θεώ έρχεται το αμάν Παναγιά μου. Κάπως έτσι δεν λένε τη δυσκολία να σηκώσεις κεφάλι;
Τέσπα. Είμαι στενοχωρημένη, φουρκισμένη, απελπισμένη κλπ. Και ήρθα να το βγάλω και εδώ. Χώρια που μέσα στη θολούρα μου ελπίζω να ακούσω κάποια καλή συμβουλή.
Λοιπόν, σήμερα το πρωί βρήκαμε μια δηλητηριασμένη γάτα έξω από το σπίτι. Όχι ακριβώς δική μας, θα έλεγα γνωστή μας, έκανε συχνά επισκέψεις στο πιάτο των "δικών" μας κάτω στην αυλή. Ήταν όμορφη. Ο θάνατος είναι ανελέητος, της αφαίρεσε την ομορφιά της αμέσως. Φουντωτή, με ανοικονόμητη ουρά, με μια φωνούλα λεπτή. Είχε γεννήσει πριν από κανά μήνα. Δεν έχω ιδέα πού είναι τα παιδιά της. Την έβλεπα φουσκωμένη και μετά απλά δεν ήταν πλέον.
Θα μου πείτε, οκ. Υπάρχουν τόσα και τόσα δράματα στη ζωή. Ναι, συμφωνώ. Αλλά το ένα δεν αναιρεί την ύπαρξη του άλλου και αυτή εδώ είναι μια κατάσταση διαρκείας. Συμβαίνει κάθε χρόνο. Εδώ και πέντε χρόνια ή ίσως και έξι. Έχασα το μέτρημα όχι μόνο του καιρού αλλά και των ζώων που έχουμε μαζέψει δηλητηριασμένα. Νά'ναι πενήντα; Εκατό; Μια χρονιά, την πρώτη, μάζεψα εικοσιοκτώ. Έπαψα να μετράω μετά.
Αυτή η γατούλα είναι η πρώτη του καλοκαιριού. Αν δεν γίνει κάποιο θαύμα θα ακολουθήσουν και άλλες. Και πώς να τις προστατέψεις....
Τί να κάνω λοιπόν. Έβαλα πάλι χαρτιά στη γειτονιά, μοίρασα μηνύματα, έκκληση για συνεργασία με τους ανθρώπους που ζουν σε αυτόν το δρόμο, αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει περίπτωση καμμιά να γίνει κάτι.
Μακάρι να ήξερα πώς να το χειριστώ....
Τέσπα. Είμαι στενοχωρημένη, φουρκισμένη, απελπισμένη κλπ. Και ήρθα να το βγάλω και εδώ. Χώρια που μέσα στη θολούρα μου ελπίζω να ακούσω κάποια καλή συμβουλή.
Λοιπόν, σήμερα το πρωί βρήκαμε μια δηλητηριασμένη γάτα έξω από το σπίτι. Όχι ακριβώς δική μας, θα έλεγα γνωστή μας, έκανε συχνά επισκέψεις στο πιάτο των "δικών" μας κάτω στην αυλή. Ήταν όμορφη. Ο θάνατος είναι ανελέητος, της αφαίρεσε την ομορφιά της αμέσως. Φουντωτή, με ανοικονόμητη ουρά, με μια φωνούλα λεπτή. Είχε γεννήσει πριν από κανά μήνα. Δεν έχω ιδέα πού είναι τα παιδιά της. Την έβλεπα φουσκωμένη και μετά απλά δεν ήταν πλέον.
Θα μου πείτε, οκ. Υπάρχουν τόσα και τόσα δράματα στη ζωή. Ναι, συμφωνώ. Αλλά το ένα δεν αναιρεί την ύπαρξη του άλλου και αυτή εδώ είναι μια κατάσταση διαρκείας. Συμβαίνει κάθε χρόνο. Εδώ και πέντε χρόνια ή ίσως και έξι. Έχασα το μέτρημα όχι μόνο του καιρού αλλά και των ζώων που έχουμε μαζέψει δηλητηριασμένα. Νά'ναι πενήντα; Εκατό; Μια χρονιά, την πρώτη, μάζεψα εικοσιοκτώ. Έπαψα να μετράω μετά.
Αυτή η γατούλα είναι η πρώτη του καλοκαιριού. Αν δεν γίνει κάποιο θαύμα θα ακολουθήσουν και άλλες. Και πώς να τις προστατέψεις....
Τί να κάνω λοιπόν. Έβαλα πάλι χαρτιά στη γειτονιά, μοίρασα μηνύματα, έκκληση για συνεργασία με τους ανθρώπους που ζουν σε αυτόν το δρόμο, αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει περίπτωση καμμιά να γίνει κάτι.
Μακάρι να ήξερα πώς να το χειριστώ....
4 comments:
Των ανθρώπων η απανθρωπιά. Και δυστυχώς, όπως λέει και ο στίχος: αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.
Τις γάτες εγώ τις θεωρώ παράσιτα. Και νομίζω πως μετά τον άνθρωπο είναι ίσως τα πιο ζημιογόνα ζώα. Αποτελούν σοβαρότατη απειλή για πολλά είδη μικρών ζώων που μετά βίας επιβιώνουν κοντά στον άνθρωπο (ειδικά πουλιά και μικρά ερπετά). Κι ακόμη είναι επικίνδυνες για τον άνθρωπο καθώς μεταφέρουν ασθένειες όπως το τοξόπλασμα.
Αν λοιπόν κάποιος θέλει να έχει μέσα στο σπίτι του μια γάτα με γεια του με χαρά του (φτάνει να μην την επιβάλλει στους οικείους του). Το να κυκλοφορούν όμως και να αναπράγονται ακατάσχετα στο αστικό ή ημιαστικό περιβάλλον είναι πραγματικά επικίνδυνο και απαράδεκτο.
Γι αυτό θα σου έλεγα πριν να ξαναταΐσεις τις αδέσποτες γάτες, σκέψου τουλάχιστον ότι αυτή η γάτα που ταΐζεις, αύριο πιθανόν λίγο παρακάτω να μολύνει με τοξόπλασμα ένα παιδί.
Τώρα όσον αφορά στους δηλητηριασμούς, σίγουρα δεν είναι μια ωραία λύση. Συστηματικές στειρώσεις θα ήταν μια καλύτερη λύση αλλά ποιός να τις κάνει; (και ποιός να τις πηρώσει;)
Λάκη δυστυχώς ούτε εγώ το περιμένω να αλλάξει...
Ερυξ... διαφωνούμε.
Κατ'αρχήν δεν υπάρχει ζημιογόνο ζώο. Τον άνθρωπο μην τον συνυπολογίζεις και μην τον συγκρίνεις. Είναι εντελώς άνιση η σύγκριση. Η ύπαρξη της γάτας είναι απαραίτητη στην ισορροπία όπως ακριβώς και η ύπαρξη κάθε άλλου ζώου. Δεν νομίζω ότι οι γάτες είναι ο λόγος της εξαφάνισης της πανίδας στις πόλεις. Άλλωστε και οι ίδιες δύσκολα επιβιώνουν.
Έχω γάτες από μικρό παιδί. Παίζω μαζί τους, τις έχω μέσα στο σπίτι μου, τις χαζεύω και τις μελετάω χρόνια. Τοξόπλασμα δεν έπαθα. Δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Αλλά δεν πετάει στον αέρα με την ευκολία της γρίπης ας πούμε. Και λίγη προσοχή, όπως και με όλα, μας σώζει από πολλά.
Αδέσποτες γάτες δεν βλέπω να σταματώ να ταίζω. Όσες καταφέρνω να πιάσω - γιατί δεν έχουν φυσικά εμπιστοσύνη τα ζώα του δρόμου - τις στειρώνω γιατί δεν αντέχω να τις βλέπω να αποδεκατίζονται μόλις γεννιούνται.
Μακάρι κάποια στιγμή να μην υπάρχουν αδέσποτα ζώα γενικώς, να έχουν βρει όλα σπίτι και μια υπεύθυνη στάση απέναντί τους γιατί η ζωή τους έξω είναι δύσκολη. Πάντως,μην ξεχνάς. Είναι κατοικίδια ζώα, εδώ και αιώνες. Η συνύπαρξή τους μαζί μας είναι εντελώς φυσική.
Post a Comment