Καταπληκτική η φωτό με τις περδικούλες στο Σούνιο και πραγματικά υπέροχη στιγμή! Επάνω φαίνεται και η μαμά! Ζηλεύω! πολύ θα ήθελα να πετύχω μια τέτοια στιγμή! Αλήθεια πότε την τράβηξες αυτή τη φωτό;
Το μπλε tου Αιγαίου πολυ΄μου έχει λείψει.
Η σκηνή με τα χταπόδια δεν είναι λίγο κανιβαλική; Κι εγώ έχω σκοτώσει πολλά χταπόδια και έχω φάει περισσότερα όπως και άλλα ζώα αλλά μια σειρά από κομμένα μέλη δεν την θεωρώ θελκτική εικόνα. Να ήταν ψημένα, να πω ότι είναι πλέον φαί! Να είχε και ένα ουζάκι δίπλα, και θα ήταν ακαταμάχητη :)
Λοιπόοοον, από μια απερίγραπτη παρεξήγηση του τί και του πώς του ιστολογίου που έχω έτσι κι αλλιώς παραμελήσει, ανακάλυψα σήμερα... εμμμ ... τρεις μήνες αργότερα κάποια σχόλια. Απαντώ έστω και τόσο αργά: Τα περδικκάκια στο Σούνιο τραβήχτηκαν γύρω στις 25 Ιουνίου. Ήταν μια εικόνα απίστευτη γιατί ήταν άπειρα, πάμπολλα όχι αστεία, ολόκληρες οικογένειες. Και ένα 'περίεργο' πράγμα: ενώ οι αρχαιολογικοί χώροι, οι περισσότεροι τουλάχιστον από αυτούς, με τόση παρουσία περιηγητών και επισκεπτών μου φαίνονται συνήθως 'πεθαμένοι', ανήκοντες κάπου αλλού τέλος πάντων, με τα περδικκάκια ήταν ζωντανότατο το Σούνιο.
Για το μπλε τί να πει κανείς..
Τώρα τα χταπόδια... δεν τα είδα ποτέ έτσι. Σαν πτώματα δηλαδή. Και μάλιστα τεμαχισμένα. Όχι πως έχεις άδικο βέβαια. Αν τα δω έτσι πάντως δεν θα τα ξαναφάω...
2 comments:
Καταπληκτική η φωτό με τις περδικούλες στο Σούνιο και πραγματικά υπέροχη στιγμή!
Επάνω φαίνεται και η μαμά! Ζηλεύω! πολύ θα ήθελα να πετύχω μια τέτοια στιγμή!
Αλήθεια πότε την τράβηξες αυτή τη φωτό;
Το μπλε tου Αιγαίου πολυ΄μου έχει λείψει.
Η σκηνή με τα χταπόδια δεν είναι λίγο κανιβαλική; Κι εγώ έχω σκοτώσει πολλά χταπόδια και έχω φάει περισσότερα όπως και άλλα ζώα αλλά μια σειρά από κομμένα μέλη δεν την θεωρώ θελκτική εικόνα.
Να ήταν ψημένα, να πω ότι είναι πλέον φαί! Να είχε και ένα ουζάκι δίπλα, και θα ήταν ακαταμάχητη :)
Λοιπόοοον, από μια απερίγραπτη παρεξήγηση του τί και του πώς του ιστολογίου που έχω έτσι κι αλλιώς παραμελήσει, ανακάλυψα σήμερα... εμμμ ... τρεις μήνες αργότερα κάποια σχόλια. Απαντώ έστω και τόσο αργά: Τα περδικκάκια στο Σούνιο τραβήχτηκαν γύρω στις 25 Ιουνίου. Ήταν μια εικόνα απίστευτη γιατί ήταν άπειρα, πάμπολλα όχι αστεία, ολόκληρες οικογένειες.
Και ένα 'περίεργο' πράγμα: ενώ οι αρχαιολογικοί χώροι, οι περισσότεροι τουλάχιστον από αυτούς, με τόση παρουσία περιηγητών και επισκεπτών μου φαίνονται συνήθως 'πεθαμένοι', ανήκοντες κάπου αλλού τέλος πάντων, με τα περδικκάκια ήταν ζωντανότατο το Σούνιο.
Για το μπλε τί να πει κανείς..
Τώρα τα χταπόδια... δεν τα είδα ποτέ έτσι. Σαν πτώματα δηλαδή. Και μάλιστα τεμαχισμένα. Όχι πως έχεις άδικο βέβαια. Αν τα δω έτσι πάντως δεν θα τα ξαναφάω...
Post a Comment