και τα καμμένα κουφάρια δέντρων, πουλιών, ζώων, λουλουδιών, αναμνήσεων...
τα βουρκωμένα μάτια
κι όλοι εσείς που χτίζετε τις βιλάρες σας εκεί που κάποτε όλα ήταν ζωντανά,
πέτρα να μην μείνει όρθια, όλες τους να ραγίσουν, στάχτες να ονειρεύεστε στον άθλιο ύπνο σας, στάχτη να γίνετε, απ' άκρη σ' άκρη, σ'όλα τα καμμένα δάση.
