Αντίο, λοιπόν, αντίο...
Καλώς να ορίσουν τα καινούργια, τα γεμάτα υποσχέσεις και φρεσκαδούρα. Φύσηξε βοριάς και καθάρισε και έκανε χώρο...
Πάνω απ' όλα, φιλώ σας σαν πάντα, άνθρωποι μου αγαπημένοι, που είδα πάνω σας τους καιρούς να αλλάζουν, που σας θυμάμαι σαν πώς ήσασταν και με θυμάστε κι εσείς και όταν κοιταζόμαστε χρεία δεν έχουν τα πολλά λόγια. Γονείς κι αδέρφια, μα πάνω απ'όλα φίλοι μου και σύντροφοι πολύτιμοι κι αγαπημένοι.
Και σε όλους εσάς εκεί έξω. Τους ολότελα άγνωστους, τους παράξενα γνωστούς, τους μελλοντικούς και τους παρελθόντες, να χαίρεστε, να ζήσετε σαν τα ψηλά βουνά.
Στο Σκίνακα...
2 comments:
...τους ολότελα άγνωστους, τους παράξενα γνωστούς...
Τι παράξενο που είναι, ναι, που εδω μέσα, νιώθεις τρυφερά για ολότελα αγνώστους ανθρώπους, που νιώθεις σαν να τους ξέρεις καλά, ενω στην ουσία δεν ξέρεις τίποτα παραπάνω απο την διάθεσή τους (το πιο ουσιαστικό όμως, ε?)...
Καλή Χρονιά σου εύχομαι, με υγεία και αγάπη!
Xronia polla me ugeia
kai esu kai h lemon ta eipate ola
Post a Comment