Πρωί
Προς την Πιάτσα
Στα χειμαδιά
Συριανή γαλή (ξαδέρφη Μάρκου)
Κοκτέηλ
Το καλό το παραθύρι στο τιμόνι φαίνεται
Σκιές
Συνοικία τα Βαπόρια
Περιμένοντας στην Άνω Σύρα
Τα παλιά χαλάσματα στη Σύρα μειώθηκαν σημαντικά. Όταν το καράβι μπήκε στο λιμάνι μου φάνηκε σαν να έβλεπα μια γνωστή μου ζωγραφιά που καθαρίστηκε προσεκτικά και έλαμψε. Όλοι έλεγαν πως είδαν αλλαγές. Εγώ από τίποτα δεν ξαφνιάστηκα. Οι αλλαγές δεν ήταν βίαιες. Και μου φάνηκαν για καλό.
Μόνο πιο μικρό μου φάνηκε το νησί. Και το κυριακάτικο απόγευμα στα σοκάκια εκκωφαντικά έρημο.
9 comments:
Τι όμορφα που είναι τα τουριστικά μέρη το χειμώνα-που είναι άδεια, ε?
Να ήσουν εδώ, να δεις τη Θεσσαλονίκη γκρί, βρεγμένη, φεστιβαλική, την Εγνατία έρημη αργά τα βράδια... τι ωραίες φωτογραφίες θα έβγαζες, ε?
Σε φιλώ
:)
Lemon δεν ξέρω. Ειδικά τη Σύρο δεν την είδα ποτέ σαν ένα τουριστικό μέρος. Έζησα εκεί κάποια χρόνια και η επίσκεψή μου η τωρινή είχε κάποια αγωνία. Αποφεύγω να ξαναγυρνάω στα μέρη που έχω αγαπήσει με ιδιαίτερο τρόπο. Με τρομάζει λίγο αυτό που θα δω. Με χαρά πάντως διαπιστώνω πως πλην της τωρινής μου γειτονιάς που συνέχεια αλλάζει προς το χειρότερο (αλί και ωϊμέ) όλα τα άλλα καλυτερεύουν.
Η ερημιά όμως είναι άλλο πράγμα. Ειδικά στα μικρά μέρη. Η ερημιά εκεί μπορεί να ταυτιστεί συχνά - συχνότατα με μια μοναξιά που δεν την παλεύεις. Είναι άγριο πράγμα. Είναι το κάθε μέρα και όχι το έκτακτο. Σε κάνει να διψάς για ανθρώπινη παρουσία. Ίσως γι'αυτό και οι παρέες των νησιών είναι τόσο άγρια δεμένες. Κι ας μην το έχουν ομολογήσει.
Όσο για τη Θεσσαλονίκη...
Όμορφες εικόνες. Ήταν το 2003 όταν επισκέφθηκα το νησί και πολύ μου άρεσε. Μέρα καλή
έζησα τρία χρόνια σε νησάκι χειμώνα άγρια κι απόκοσμα αλλά είχε και μια γλύκα που δεν την βρίσκω στην Αθήνα
αντίστοιχα η Αθήνα τον Αύγουστο...
Coco, ναι έτσι είναι. Μόνο που οι περαστικοί κάποια στιγμή φεύγουν - σαν εμάς - πέρασα μια δεκαετία της ζωής μου σε Δωδεκάνησα, Κυκλάδες και Κρήτη, με αυτήν την τελευταία να ανήκει σε άλλη κατηγορία. Και ίσως και όταν είναι εκεί απολαμβάνουν όσα απολαμβάνουν ακριβώς με αυτόν τον τρόπο - του περαστικού.
Μερικές φορές όμως, για αυτούς που μένουν εκεί τα πράγματα είναι λιγότερο ρομαντικά. Όχι πάντα βέβαια. Τη ζωή τους εκεί δεν την αλλάζουν με τίποτα. Και πολύ καλά κάνουν.
Όμως κάτι βράδια... βαραίνουν πολύ. Παντού θα βάραιναν ίσως, εκεί όμως αυτό το απόκοσμο που ανέφερες μπορεί και να γίνεται 'εχθρικό' τρόπον τινά. Έτσι μου λένε... και τους πιστεύω και το μεταφέρω.
Ωραίες φωτογραφίες... Η πρώτη ειδικά για μένα είναι μαγική!
Και το "κοκτέιλ" των χρωμάτων και των υφών θαυμάσιο.
Μα η Σύρα είναι πολύ όμορφο μέρος. Την έχω δει μόνο χειμώνα, μια φορά που έκανα εκεί χριστούγεννα. Τί ομορφιά!
Και σίγουρα δεν είναι απόκοσμο ή ερημικό μέρος. Η Σύρα υπήρξε πόλη πριν από τη σύγχρονη Αθήνα και αυτό φαίνεται. Έχει αστικό περιβάλλον με παράδοση και δομή παλιά. Δεν είναι χωριό, είναι παλιά πόλη κάτι που στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά σπάνιο. Και η ποιότητα και η αισθητική των χώρων και των κατασημάτων μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση.
Eryx... η Σύρα είναι όμορφη μέχρι δακρύων. Και με αισθητική που διαπνέει όλο το φάσμα της ζωής εκεί. Συμφωνώ απόλυτα σε όσα λες. Το απόκοσμο για το οποίο μιλάω, ενδεχομένως να τονίζεται γι'αυτούς ακριβώς τους λόγους. Ένα χωριό δύσκολα θα το ένοιωθα απόκοσμο. Μια άδεια πόλη ευκολότερα. Αλλά αυτά όλα είναι αισθήσεις της στιγμής που σου τις προκαλεί... δύσκολα μεταφέρονται.
Φοβερές φωτογραφίες Κατερίνα! Μπράβο.
Ευχαριστώ πολύ Ρεγγίνα :)...
Σε παρακολουθώ όπως πάντα, με ευχαρίστηση.
Κι αφού εκεί δεν μπορώ να σου αφήσω μήνυμα σου αφήνω με την ευκαιρία αυτή εδώ. Να συνεχίσεις να γράφεις και να κεντρίζεις τους αναγνώστες σου.
Καλή Χρονιά!!!!
Post a Comment