Monday, December 25, 2006

Περί καλικάντζαρων και άλλων δαιμονίων

Τα μεσάνυχτα βγήκαν οι καλικάντζαροι.

Είναι ο πιο αγαπημένος μου μύθος σχετικά με την περίοδο των Χριστουγέννων, πιθανότατα γιατί ως μικρά και εύπιστη παιδίσκη μπέρδευα, φυσικά, πολύ τους μύθους με την πραγματικότητα και ήμουν βέβαιη (ακόμα είμαι τρόπον τινά) πως καλικάντζαρους έχω δει.

Στο χωριό που δούλευε η μητέρα μου ζούσαμε σε ένα σπίτι παλιό, όλο κρυψώνες, μια σκέτη φρίκη δηλαδή αν τυχόν και διψούσες ή ήθελες να πας στην τουαλέτα το βράδυ. Παραμονή Χριστούγεννα ξύπνησα την καημένη την ξαδέρφη μου, γιατί κάτι άκουγα και ήθελα να δω, γύρω στα δώδεκα εκείνη, γύρω στα τρία εγώ. Βγήκαμε στο διάδρομο και, ναι, ήταν εκεί. Τους είδαμε ολοκάθαρα να στέκονται πίσω από τη τζαμένια πόρτα της εισόδου, κοντούς και παραμορφωμένους, με σκούφους στο κεφάλι και σκοτεινά, παραφουσκωμένα κουρέλια στο σώμα. Ούρλιαζαν έξω από την πόρτα και χτυπούσαν κάτι που σου τρύπαγε τα αυτιά. Τα δικά μας ουρλιαχτά, ευτυχώς, τους έτρεψαν σε άτακτο φυγή.

Κατοπινές εξηγήσεις, πως δήθεν ήταν παιδιά που βγήκαν νυχτιάτικα να πουν τα κάλαντα, απορρίφθηκαν ως ανεπαρκείς.

Χρόνια αργότερα, ο μαθητής μου ο Χρήστος, ετών επτά, μου θύμισε πολύ τον εαυτό μου όταν, αφού με έβαλε να του ορκιστώ πως θα του πω την αλήθεια, γιατί αν δεν του την πω εγώ που είμαι δασκάλα του ποιος θα του την πει, και, σας παρακαλώ κυρία, με ρώτησε, υπάρχει άγιος Βασίλης; κι εγώ τα μάσησα βέβαια, τι να του πω που να μην γυρίσει τον ουρανό του ανάποδα, και με διάφορες γαρνιτούρες του εξήγησα, πως μάλλον δεν υπάρχει, κι εκείνος:
«Μα τι λέτε κυρία. Αφού εγώ πέρσι άκουσα τα κουδουνάκια του.»
Ναι, έτσι ακριβώς,. Εντάξει λοιπόν. Κι εγώ, ναι, καλικάντζαρους έχω δει.

Και για του λόγου μου το αληθές, σας παραθέτω μια φωτογραφία καλικάντζαρου, ενός δεινού κλέφτη κουραμπιέδων, τραβηγμένη στον Ψηλορείτη, παραμονές Χριστουγέννων, δυό χρόνια πριν, ακριβώς.

Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά και γλυκά

5 comments:

Anonymous said...

Μα και φυσικά υπάρχει Άγιος Βασίλης!
Για καλικάντζαρους δεν μπορώ να πω, γιατί δεν έχω δει ποτέ, αλλά άμα το λες...κάτι θα ξέρεις!

Χρόνια πολλά και καλά, mckat!!!

McKat said...

Ευχαριστώ Αρτάνις. Μετά το Χρήστο, και εσύ επιβεβαιώνεις την ύπαρξή του. Και καλικάντζαροι λοιπόν θα υπάρχουν, λες να υπάρχουν και άλλα περίεργα των ημερών;... μμμ.. δεν θα ήταν άσχημα.

Ευχαριστώ και πάλι για τις ευχές σου. Να είσαι πάντα καλά.

reginarosasamat said...

Μοντέρνος ο καλικάντζαρος.Με το τζινάκι του, με τα όλα του!

Χρόνια πολλά και από μένα!

nyctolouloudo said...

βρε, αυτός έχει ξεπαγιάσει ο φουκαράς!!.....

καλικάντζαροι υπάρχουν. τους βλέπω κάθε μέρα....αλλά εγώ ψάχνω να ξαναβρώ τον έναν, τον μοναδικό πρασινοσκούφη των παιδικών μου χρόνων!

πάντως μη τους φοβάσαι..σκανταλιές κάνουν μόνο!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!

McKat said...

Ρεγγίνα, εξελίσσονται οι καλικάντζαροι. Πάντως μη νομίζεις, καμουφλάζ είναι. Το τζινάκι και το μπουφανάκι κρύβουν την παλιά καλή καλικαντζαροστολή.

Χρόνια πολλά και σε σένα.



Μεθυσμένο μου, δεν τα πολυφοβάμαι πια. Μη σου πω πως λαχταρώ και κάποιες σκανταλιές τους.

Όσο για τον συγκεκριμένο..., ε...,ζεστάθηκε μετά με καλές ρακιές και σκαλτσουνάκια.