Sunday, June 01, 2008

Τον Μάη τον πιο όμορφο καιρό για δυό

τον αφήνω σήμερα και ο Ιούνης φέρνει πάνω του το σημάδι της επιστροφής. Δεν θέλω να γυρίσω.

Η Μόδε, η καινούργια μου φίλη, λέει πως εδώ είναι καλά να μεγαλώσει κανείς. Και συμφωνώ. Ίσως επειδή είμαστε από άλλα μέρη - η Μόδε είναι από την Ισπανία - τα αρνητικά δεν τα ξέρουμε και άρα δεν μπορούμε να τα δούμε. Μεγάλο πλεονέκτημα. Μια ελευθερία και μια ανακούφιση που δε μετριέται.


Το θυμάστε το τραγούδι του Μπακιρτζή;


κάτι έλεγε για τα γρασίδια τα πυκνά με και χάι και χο και χάι και τριαλαρό και πώς τους νιους τρελαίνει η άνοιξη η γλυκιά


Δεν θυμάμαι να ξαναπέρασα τόσο πράσινο Μάιο.





και φυσικά έχω βάλει τις μηχανές μου να δουλεύουν. Πού ξέρεις, μπορεί να ξαναπεράσω και άλλους τέτοιους πράσινους Μάιους. Μπορεί ακόμα και να μεγαλώσω εδώ...