Κατεβαίνοντας από το Λύκαιο όρος προς τον κάμπο της Μεγαλόπολης...
Το βουνό είναι δασωμένο πλούσια, με καστανιές και πλατάνια και ένα σωρό άλλα δέντρα που δεν ξέρω. Έχει νερά, ωραία χωριά, τις απαραίτητες καμμένες περιοχές του, ωραίες διαδρομές, ωραίους μύθους για νεράιδες και τραγοπόδαρους ηδονιστές, φωτεινούς Απόλλωνες και μυστήριους Πάνες, ένα πέρασμα για τον Δία - όπως κάθε βουνό που σέβεται τον εαυτό του - θεωρείται άλλωστε το ιερό βουνό των Αρκάδων και εξαιρετική θέα από την κορυφή του προς ένα μεγάλο κομμάτι της Πελοποννήσου. Η Αρκαδία είναι τόπος μαγικός. Δεν είναι τυχαία τόσο φημισμένη.
Και καθοδεύοντας λοιπόν από το ιερό βουνό των Αρκάδων θαύμασα τα μαγικά έργα της μόλυνσης. Γιατί είναι μεν οξύμωρο το σχήμα αλλά είναι καλοσχηματισμένο...
5 comments:
όπου βάλει το χεράκι του ο άνθρωπος..καταστροφή προκαλεί...ενώ η φύση παράγει ομορφιά.
τέλειες οι φωτο.. και της καταστροφής ..
φιλιά καλό ΣΚ
Και εγω εχω παει στην Αρκαδια!
Μου εκανε εντυπωση ο τιτλος επειδη τον ειχα ακουσει και εγω τον ιδιο και μετα εκανα ποστ με τον ιδιο τιτλο χεχε.
Παντως δε μου αρεσε πολυ στην Αρκαδια.Βαρετα ηταν.
fatale, έτσι όντως.
Ευχαριστώ κι ευχαριστώ :))
anisixos, η φράση είναι ας πούμε πια κοινό κτήμα. Οπότε μάλλον θα τη συναντάει κανείς συχνά. Άλλωστε είναι τόσο εύστοχη και εύγλωττη με το διφορούμενο νόημά της.
Σαν ανήσυχη φύση, όπως χαρακτηρίζεσαι, δεν παραξενεύομαι που βαρέθηκες στην Αρκαδία. Είναι κάπως.. εχμμ... παρελθοντικοί οι ρυθμοί. Και γι'αυτό ελκυστικοί σε άλλες ηλικίες. Πρόσεχε όμως... μπορεί να τους βρεις στο μέλλον σου ;))
πάει αυτό
το επόμενο δάσος παρακαλώ
:-(
πάει Στέφανε...
Post a Comment