Εμένα πιο πολύ μου άρεσε το "Ταξίδια στον εντός και εκτός μου κόσμο."
Η αντανάκλαση του δρόμου που αφήνεις στον καθρέφτη... το παρελθόν: ο 'εντός σου κόσμος'. Λίγο δύσκολο να το δεις - αλλά υπέροχο! (Βοηθάει τελικά να βλέπεις αν και τι όνομα έχει η φωτό).
Ρεγγίνα, μα, εγώ, ή μάλλον ο τότε εαυτός μου. Παριστάνω πως είμαι στο πάλκο. Είχα μόλις μάθει να χτυπώ τα δάχτυλα στο ρυθμό της μουσικής, με τσακίρικο πέρασμα πρώτα από το τακούνι και θυμάμαι καλά τα γέλια του φωτογράφου που με τσιγκλούσε: "Έλα, ώπα, Κατερίνα."
Γιάννη, "το είδες" και η ιδέα σου προσθέτει στην αρχική μου. Η αντανάκλαση του παρελθόντος δρόμου, λόγω του καθρέφτη, έχει την ίδια προοπτική, σαν να τραβούν και οι δυο δρόμοι προς την ίδια κατεύθυνση, αλληλοκαθρεφτιζόμενοι. Και κατά κάποια έννοια έτσι είναι. Στους δρόμους που χαράζουμε ξαναταξιδεύουμε και τους περασμένους, σαν να αντιλαμβανόμαστε και να απορροφάμε όλο και κάτι από τα περασμένα μέσα από τα παρόντα και τα μελλούμενα. Γι'αυτό είναι πετυχημένα τα αδιάκοπα ταξίδια στον εντός μας κόσμο όταν πλούσιο συναντάμε τον εκτός.
6 comments:
Δεν θα λάβεις άν δεν ζητήσεις.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και μακάρι να σου έρθουν όλα όσα ζήτησες....
Καλημέρα
Ευχαριστώ. Κάπως έτσι σκέφτηκα κι εγώ.
Καλή χρονιά και σε σένα και ό,τι επιθυμείς κι εσύ να το βρεις.
H τσαχπίνα της πρωτης φωτογραφίας ποια είναι;
Εμένα πιο πολύ μου άρεσε το "Ταξίδια στον εντός και εκτός μου κόσμο."
Η αντανάκλαση του δρόμου που αφήνεις στον καθρέφτη... το παρελθόν: ο 'εντός σου κόσμος'. Λίγο δύσκολο να το δεις - αλλά υπέροχο! (Βοηθάει τελικά να βλέπεις αν και τι όνομα έχει η φωτό).
Ρεγγίνα, μα, εγώ, ή μάλλον ο τότε εαυτός μου. Παριστάνω πως είμαι στο πάλκο. Είχα μόλις μάθει να χτυπώ τα δάχτυλα στο ρυθμό της μουσικής, με τσακίρικο πέρασμα πρώτα από το τακούνι και θυμάμαι καλά τα γέλια του φωτογράφου που με τσιγκλούσε: "Έλα, ώπα, Κατερίνα."
Γιάννη, "το είδες" και η ιδέα σου προσθέτει στην αρχική μου. Η αντανάκλαση του παρελθόντος δρόμου, λόγω του καθρέφτη, έχει την ίδια προοπτική, σαν να τραβούν και οι δυο δρόμοι προς την ίδια κατεύθυνση, αλληλοκαθρεφτιζόμενοι. Και κατά κάποια έννοια έτσι είναι. Στους δρόμους που χαράζουμε ξαναταξιδεύουμε και τους περασμένους, σαν να αντιλαμβανόμαστε και να απορροφάμε όλο και κάτι από τα περασμένα μέσα από τα παρόντα και τα μελλούμενα. Γι'αυτό είναι πετυχημένα τα αδιάκοπα ταξίδια στον εντός μας κόσμο όταν πλούσιο συναντάμε τον εκτός.
Καλή χρονιά να έχουμε, Κατερίνα.
Οι φωτογραφίες σου, υπέροχες όλες, με καλύτερη φυσικά...την πρώτη!!
Post a Comment